edward norton'un da brad pitt kadar * başarılı olduğu, izledikten yıllar sonra bile içeriği unutulmayan, ama film biter bitmez de bi daha izlesem de anlasam mı dedirten felsefik öğeler içeren güzel bir film.. (bkz: dövüş klübü)
izledikten sonra kendime gelmekte zorlandığım, her karesinde ki replikleri ezberleyinceye kadar defalarca izlediğim, kendimden parçalar bulduğum, süper film. insanın günlük yaşantısının sıradanlığı içinde dışa vurmadığı içinde gizlice yaşadığı duyguları çok güzel bir şekilde anlatıyor...
edward norton gibi bir oyuncunun oscarlık bir performans sergilemesine rağmen, alamayışına çok şaşırdığım, kişide derin izler bırakan, aşmış bir film. izlenmelidir. tartışılmalıdır.. ancak en sonunda edward norton'ın ağzından içeri tabancayı dayamasıyla, brad pitt'in ölmesine rağmen, onun yaşaması kafamızda soru işareti bırakmıştır. ayrı konu...
kendi felsefesini yaratan bir filmdir. vermiş olduğu mesajların bazılarını anlamak veya yorumlamak için belli bir entelektüalite birikimine sahip olunması gerekir ama sonunda verilen mesaj herkes tarafından alınacak şekildedir.
dünyada korkulacak tek insan kaybedicek bişeyi olmayan insandır felsefesini bir seri katil olgusundan çıkarıp önümüze ancak herşeyimizi kaybedince özgür oluruz felsefesi şeklinde süsleyip pazarlayan filmdir aynı zamanda.
aynı temayı anlatan düzinelerce hollywood filmi vardır ama sadece figh club aynı mesajı farklı yoldan irdelediği için bir başyapıt olma hakkını kazanıyor.
fight club'un dovusle, project mayhem'in yikimla ilgili olmasinin nedeni tyler durden'in edward norton'un canlandirdigi karakterin yasadigi "duzen" hayatinin tam aksini ortaya koymasidir. kaos'u, karmasa'yi, ground zero felsefesini baska nasil aktarabilirdi ki film?
oradaki felsefenin ortaya en iyi koyulus bicimi bu olabilirdi, etkiledigi insanlarin halen filmdeki sizofreni noktasini cok iyi hatirlayabildiklerini dusunursek bunda da basarili oldugunu soyleyebiliriz.
gerçekten mükemmel bir başyapıt. insanı sıgara içmeye ve kavga etmeye sürükler.(spoiler: filmin başlarında tyler durden (brad pitt) in görünüp kaybolması filmin sonunda kız ile oğlan el ele tutuşurken araya giren porno sahnesi beni benden almıştır.)
filminden önce kitabının okunması gerektiği david fincher filmi, chuck palahniuk kitabı. filmle kitabın sonları birbirinden çok farklı olması sonucu iki farklı eser oldukları izlenimi yaratıyor.
aynı zamanda filmde edward norton karakterinin adı "jack" iken, ki fark etmesi bile zor bu adı, kitapta isim "joe" olarak geçiyor.
(spoiler: "ben joe'nun kırılmış kalbiyim. joe bensiz daha mutlu olabilirdi.")
ismail kılıçarslan'ın hakkında şu şiiri kaleme aldığı film.
sonra bu sıkılgan ifade, bu donuk bakışlar
sırrı çözülüp meşaleyi yakacak bir kahraman mı
artık çok geç bunun için
her şey için çok geç belki bir erik ağacı için bile
çünkü her oda yalnızlık, her bilet çılgın bir lanet
nereye koymuştum, bakışlarımı bulamıyorum
ellerimi tutan kim, bu rüzgar nereden çıktı
ben bir güvercin kanadı bulmak derdindeyim
sen kimsin, hangi şarkının bozulmuş notasısın
dünyanın öbür ucu karanlık ve işte yıkılıyor
binalar, insanlar, tek tek omuz verdiklerimiz
kardeşlerim diye bir acı birikiyor genzime
dehlizlerin bize doğru açılışı en çok; içimizi yakışı
imdb de gelmiş geçmiş en iyi filmler sıralamasında 32. sırada bulunan aşmış film.
bana uzun süre, "boş zamanalarında ne yapıyorsun" sorusuna, boş zamanlarımda fight club (pulp fiction la birlikte) izliyorum dedirten film.
ayrıca filmdeki hatalardan biri bob'un (iri göğüslü olan) vurulduğu sahnedir, şöyle ki;
(spoiler: bob ve bir arkadaşına bir cafe yi yıkma görevi verilmiştir, bunu başarırlar. işler ters gider ve peşlerine polis takılır, kaçmaya çalışırlarken polis bob u kafasından vurarak ciddi şekilde yaralar. buraya kadar herşey normal fakat bundan sonra arkadaşı bob u eve getirmeyi nasıl başarmıştır; polis suçluları vuruduktan sonra arkasını dönüp gitmiş midir, öyle değilse arkadaşı yaralı ve şişko bob u sırtlayıp polisten kaçırmayı nasıl başarmıştır orası muallak.)
olaganustu bir filmdir. fincher bundan daha iyisini yapana kadar en iyi film budur. bu kadar iddaaliyim. cunku bence fincher en iyi yonetmen, dovus kulubu'de en iyi filmdir. ve yine en iyisini fincher yapacaktir. bir zamanlar birde tarantino vardi ama eski hallerini mumla aratir oldu. caylakken daha iyi isler cikariyordu sanki.
gerçekten doğru bir şeyler anlatan, yaşadığımız dünyanın içinde küçük örgütler kurarak güçlü etkiler yaratabileceğimizi gösteren, mizahı ve felsefeyi içinde barındıran inanılmaz bir zeka ve yetenek ürünü filmdir.
farklı bir zamanda, farklı bir yerde uyanırsan
farklı bir insan olarak uyanabilir misin?
her seyahatte, küçük bir hayat...
tek kullanımlık şeker...
tek kullanımlık krema...
tek kullanımlık yağ...
mikro dalga yemekleri.
Şampuan-bakım karışımları. numune diş macunu, küçük sabunlar.
her uçuşta tanıştığım insanlar;
tek kullanımlık arkadaşlar...
kalkış ve uçuş anında, zamanı beraber geçiriyoruz, tek elimize geçen bu
bu ve bunun gibi bir çok güzel ve aslında acı ayrıntıyı da aklıma kazımıştır. yapılmış en iyi filmlerden birisidir kanımca. imdbnin en iyi filmler listesinde 1. olan filmin gone with the wind gibi iç bayan bir saçma aşk hikayesi olduğu da düşünülürse bu tür listelere pek itibar etmeyerekten hemen ilk ona sokabileceğim bir filmdir.
fight club sinema tarihine adını altın harflerle yazdırmış başyapıtlardan biridir. bu filmde godfather'ın alttan alta işleyen sistemi , scarface'te ki gerginliği , taxi driver ' daki sorgulama hepsi birden bulunur. oradaki kahramanlar sanki daha sterillerdir. mafya babaları sopa yemez malumunuz. ya da taxi driver'da de niro'yu kontrolsüz görmeyiz.sadece aklıma ilk gelen şiddet içeren filmlere baktığımda bu bağlamda fight club daha günlük hayatın insanlarını , yaşayışlarını , nefretlerini , açmazlarını , acizliklerini elinde bir sopayla çamurla oynayan çocuğun vurdumduymazlığıyla karıştırır. brad pitt , edward norton'ın rollerini yaşamalarının da etkisi var mutlaka. sadece kazanan tüketen ve daha da sapıkça tüketen insanoğlunun içinde kopan fırtınaların dayakla dışavurumu desem çok kabataslak anlatmış olurum. ama giderek artan club üyeleri etrafta gezinen ruhen aç insanlara tekabül ediyor demek ki ! ki taylor' ın dediği gibi dövüş klubünün ilk kuralı dövüş klubünden bahsetmemektir ikinci kural ise dövüş klubünden hiç kimseye bahsetmemektir! insanların kuralları aşmak pahasına dayak yemek için birbirlerini haber vermesi ilginç gelse de baştan düşündüğümde tek kral olunabilen , kendi olunabilen , güçlü olunabilen yer dövüş klubüdür bu habire ve sadece 'tüketen' insanlar için. kapitalizm eleştirisi ve filmin hasılatı gözönüne alındığında aslında bir paradoks olsa da dövüş klubü güzel filmdir , orda dayağı yemiş gibi hissettiren filmlerdendir. film bittiğinde bakakaldığınız filmlerdendir. final sahnesiyle olaya noktayı koyar. finalin güzelliğini bütünleyen de pixies 'ten where is my mind? dır.
kapitalizme ve tüketici toplum düzenine indirilen koskocaman bir yumruktur fight club.İnsanların kendi ürettiklerine,kendisinden fazla değer vermesini eleştirir.* maddeye,eşyaya,paraya bağımlı günümüz insanlarının aksine;özgürlüğü bunların hepsinden kurtulmakta bulan,ve geri kalan diğer insanlardan hıncını birbirlerine zarar vererek dışa vuran insanların hikayesi..
asla unutumayınız ki:
"you are not how much you have in the bank..."
"you are not the contents of your wallet... "
Anarşizmin manifestosu niteliğinde bir şaheserdir. Gerek konu, gerek üslup gerekse oyuncular mükemmel ötesi. Film sonunda yıkılan gökdelenlerin ise ikiz kuleler olması esrari yönüdür filmin. Şöyle bir enfes repliğide vardır;
"
Dinleyin Sürüngenler;
Sizler özel değilsiniz,
Sizler güzel yada eşi benzeri olmayan
kar tanesi de değilsiniz,
sizler işiniz değilsiniz,
sizler paranız kadar değilsiniz,
bindiğiniz araba değilsiniz,
kredi kartlarınızın limiti değilsiniz,
sizler iç çamaşırı değilsiniz,
Sizler herkes gibi çürüyen birer organik maddesiniz..!"
burda yasayan en guclu ve en zeki erkekleri goruorz
bu potansiyeli goruyoruz ve hepsi heba oluyor
lanet olsun butun bir nesil benzin pompalıyor garsonluk yapıyor ya da beyaz yakalı kole olmus
reklamlar yuzunden araba ve kıyafet pesinde
nefret ettiğimiz işlerde calısıp gereksiz seyler alıyoruz
bizler tarihin ortanca cocuklarıyız
bir amacımız ya da yerimiz yok
ne buyuk savası yasadık
nede buyuk buhranı
bizim savasımız ruhani bir savas
en buyuk buhranımız
hayatlarımız
televizyonla buyurken film ya da rock yıldızı olacagımıza inandık
ama olmayacagız bunu yavas yavas ogreniyoruz
ve bu yuzden cok cok kızgınız.
Oyuncuları herşeyi geçin * muhteşem bir senaryosu muhteşem diyalogları, özdeyişleri özgürlük nedir sorusunda yeni bir ufuk açan V for Vendetta gibi insanı ideolojik manada gaza getiren ender filmlerden biri. * İzlemediniz mi? Ya intihar edin ya da izleyin
marla singer gibi bir hatunu fantezilerimize kazandıran bir filmdir.
"sana ruhumun bedenimden ayrılışını anlatmak istiyorum"
ayrıca süper çığlıklar atmakta.
fantezi dünyasını beslemenin yanında insanların sistemde ne kadr boş şeylere ne kadar kolay bağlandıklarını,soru sorma-sorgulama mantığında kendilerini nasl da kolay köle ettiklerini gösterir.insana kendini sorgulattırır.postnihilist bir yaklaşımla anlatılmış,derin bir filmdir.
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
